Dikke Dries, dat was het terras. Mijn ‘omdat we weer mochten’ terras. Een paar dingen vielen op. Na maanden gecommuniceerd te hebben via beeldschermen, kon ik nu , zittend in de zon, naar echte mensen kijken.
Maarten Wessels is gastvrijheidsdeskundige en eigenaar van Wessels Trainingen
Gewoon kijken. Naar zittende mensen, voorbijlopende mensen. Met een echte achtergrond, namelijk de winkelpanden aan de overkant. Niks geen geblur van de omgeving of nepfoto’s in beeld. En mensen zaten aan echte terrastafels, niet aan een met tafelkleed vermomde strijkplank. Nee het was puur!
Oh ja en nog iets opvallends, stiltes laten vallen mocht. Niemand die het raar vond dat je even niks zij als je elkaar aankeek. Als dat in een online call was geweest, was iedereen meteen gaan twijfelen aan de verbinding, vielen digibeten door de mand en werd er via WhatsApp instructie gegeven over het aanzetten van de microfoon.
Alle terrassen waar ik langs liep zaten vol, er werd keurig naar contactgegevens gevraagd en de triage vragen werden gesteld. Een blik over alle bezette tafeltjes leerde mij een aantal zaken;
- Het aantal ‘wij zijn één huishouden’ is vandaag toegenomen met factor 10
- Heel veel kids waren ineens 12 jaar of jonger
- Wat zijn er toch ongelooflijk veel woongroepen
Natuurlijk had ik even gebeld met Jos, gewoon om te checken of hij er was en of een reservering nodig was. Goed dat ik dat gedaan had, Jos was er en het terras zat vol. Mooi!
Nervositeit was het niet, maar laat ik het lichte spanning noemen. Spanning van het ‘op het terras zitten’ , van ‘zin in een vers biertje van de tap’ en ‘uitkijken naar het geroezemoes’ Denk dat dat mijn onderbuik gevoel het beste omschrijft.
De stoel zat als vanouds, de medewerkers nog dezelfde als voor de lockdown. Gelukkig zijn deze helden bewaard gebleven voor het mooie horecavak. Hulde aan Jos!
En dan…. Het water liep al in de mond, werd langzaam vervangen door Pils. Echt Utrechts pils, of beter nog; het was een UUUURTtyp. Utregs voor oertyp. Heerlijk! Even de komende regenachtige dagen weer achter de laptop en zoomen. Maar bij de eerste zonnestralen…
Precies. Dan ga ik snel weer naar het terras.
De plek waar je echte mensen live spreek, waar onverwachte ontmoetingen plaatsvinden en je zwaait naar bekenden die langslopen. Dat.
Niks online. Live Bier!
.jpg)
