Maarten Wessels is eigenaar van Wessels Trainingen, trainingsbureau in hospitality. Daarnaast is hij spreker, dagvoorzitter en partner van Entree. Onlangs lanceerde hij zijn eigen boek. Voor de afgelopen edtie van Entree Magazine schreef hij een column over de wereld van stages.
De wereld van stagiairs, trainees en noem alle andere benamingen maar op voor leerlingen, is bijzonder. Dat bleek maar weer eens toen ik gevraagd werd voor een mysteryvisit bij een groot bedrijf, voorafgaand aan een trainingsdag daar. Vol goede moed ging ik op pad.
Naambordje
Bij de receptie werd ik vriendelijk begroet door Trainee. Zo heette ze, denk ik, want dat stond op haar naambordje en bij haar begeleidende collega stond keurig Angelique. En daar vind ik dus wat van, zo’n bordje met alleen Trainee. Sterker nog: ik vind dat ongelooflijk onpersoonlijk én minderwaardig. Zo van: daar hebben we er meerdere van per jaar, dus daar gaan we geen naambordje voor maken. Te duur, te veel gedoe. Sneu. Heel sneu.
Gevangen in een baan
Overigens verder niets kwaads over dat bedrijf: geweldige organisatie, mooie club medewerkers, grote tent. Zoals in vrijwel elke grote zaak was er echter wel een kleine groep medewerkers die - laat ik het maar noemen zoals het is - gevangen zat in zijn baan. Deze mensen werken er al jaren, zijn eigenlijk uitgekeken op de club en willen weg, maar kunnen dat niet. Maakten ook al meerdere veranderingen mee en twijfelden openlijk aan het nut van mijn training (die ik dus ook kwam geven). Immers: dergelijke sessies hadden ze al vaker gehad en met hun input werd eigenlijk nooit wat gedaan. U kent ze wel, altijd fijn om in de zaal te hebben. Goed voor de balans, zullen we maar zeggen.
Held Jaap
Eerlijk is eerlijk, het bedrijf had een aantal zware jaren achter de rug en het was lang niet altijd even makkelijk geweest. Niets dan respect. De trainingsdag zelf was ook top. Ik sloot af met de vraag of iemand nog iets kwijt wilde. Een jonge vent stond op. Hij stelde zich voor als Jaap, stagiair, en zei: “Heads up, mensen. We werken in een prachtig bedrijf waar je elke dag met het grootst mogelijke plezier naartoe mag gaan!” Applaus klonk. Jaap was een held, had een naam, liep een dag later waarschijnlijk ook niet rond als Trainee.
Het zal je maar gebeuren...
Waar het op neerkomt, is dat juist in een tijd van schrijnende tekorten aan stagiairs - ja, ook die zijn op - het zo ongelooflijk belangrijk is om te laten zien dat je deze jongeren serieus neemt. Misschien blijven ze dan ook wel bij je werken na hun stage. Of wordt er zó positief over jouw organisatie gesproken dat ze zichzelf spontaan aanmelden. Het zal je maar gebeuren …
Jammer...
Laatst zag ik overigens ook een wél prachtig naamplaatje: “Josien. Ik ben hier om te leren”. Top! Alleen jammer dat ze Judith heet(te).
.jpg)
