U kent hem wel, dè uitspraak van het jaar. Iedereen vindt er wat van, iedereen zegt er wat over. Iets met Corona. Maar nu is er een sprankje hoop, eenieder telt de dagen tot de heropening weer af, vriend en horecaondernemer Jos de Winter doet dat dagelijks op zijn facebookpagina met #diedagkomter #horecaopen.
Open dus. We willen niets liever. Allemaal, niet alleen de horeca maar ook de evenementenbranche kan niet wachten. In een van de liveshows van #rondjevandezaak, uitgezonden vanuit de prachtige venue Capital C in Amsterdam, sprak ik over de koeien die na een winter op stal te hebben gestaan de wei in mochten. Die beelden ken je ongetwijfeld. De hakken van de koeien tikken tegen haar billen terwijl ze huppelend en springend de wei in gaat. En precies dat beeld. Hoe dat vast. Althans niet te letterlijk, maar wel het idee. Als in een winterslaap gesust door Covid-19, zo wakker zijn we aan het worden. Naar het terras, een concert, een Dance event of naar een congres. Dat is waar we op zitten te wachten.
Rest alleen een grote vraag…Wie gaat ons biertje uitserveren, ons ticket controleren, de podia beveiligen en de ontvangst verzorgen? Want alleen samen…. Precies alleen samen kunnen we een biertje drinken, dat feestje vieren, de danspasjes maken en de congreskennis opslurpen. Onlangs maakte het NRC melding van een dreigend tekort aan beveiligers, de evenementenbranche werd opgeroepen tot matiging, minder podia per festival en minder bezoekers voor het podium, dat was de vraag. In Nieuwsuur werd er aandacht besteed aan het tegenvallend aantal inschrijvingen voor het mbo-horeca onderwijs. De Berenholding gaat via TikTok medewerkers werven en wandelend door de winkelstraat schreeuwen de A-4 tjes op de ramen van kroegen om medewerkers.
De medewerkers zijn op. Verdwenen uit de horeca verloren voor de branche. Nu werkzaam bij de GGD-teststraten of callcenters.
Ja ik weet dat een groot aantal ondernemers financieel in staat is geweest haar medewerkers te behouden, door te betalen. En ja ik weet dat velen hun stinkende best doen om met online meetings en trainingen de uitstroom te voorkomen. Maar dat geluk is lang niet voor iedereen weggelegd.
We hebben een uitdaging in onze branche. We moeten aan de bak. Het is maar de vraag of, als het al mogelijk is, hogere uurlonen de oplossing is. Een andere blik op werktijden, goed werkgeverschap met betrekking tot veiligheid, passie voor de zaak en medewerkers, allemaal ingrediënten om onze branche in het licht te zetten. Een spotlight moet erop.
Maar niet alleen werven is van belang. Lokaal overleg is noodzakelijk. Niet alle evenementen in hetzelfde weekend programmeren, niet allemaal je eigen feestje bouwen. Ik snap de wens. Maar ik vrees het personeelstekort, het niet kunnen bieden van de gastvrijheid zoals we dat zo graag deden in de pre corona tijd. Dan mogen de gasten eindelijk naar buiten, gunnen ze ons de handel. Hebben we niet genoeg medewerkers.
De oplossing? Alleen samen….
.jpg)
