Frank Faber van Hotel Faber: ‘Keihard werken als zoontje van de baas’

Hotel Faber in Hoogezand is al bijna 125 jaar een begrip in de regio. Wat begon als een klein logement in 1901, groeide uit tot een gerenommeerd familiebedrijf dat inmiddels wordt geleid door de vierde generatie: Frank Faber. We vragen hem naar de uitdagingen rondom de bedrijfsoverdracht, het vak en zijn visie op de toekomst.

Wanneer wist je dat je het hotel zou overnemen?

“Het is organisch gegaan. Mijn ouders runden het hotel samen en ik ben er samen met mijn tweelingbroer en derde broer opgegroeid. Het hotel was ons leven; we speelden er verstoppertje en maakten er ons huiswerk. Al jong hielp ik de kok met hapjes maken en in de schoolvakanties pakte ik allerlei karweitjes aan. Later stak ik steeds vaker de handen uit de mouwen tijdens feestjes, bruiloften en partijen. Ik vond (en vind) het werken in het hotel heel leuk. Eigenlijk wist ik al op jonge leeftijd dat ik ooit het bedrijf wilde runnen.”

*De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Hadden je broers geen interesse?

“Gelukkig niet, haha, dan was het nog lastig geworden. Zij zagen vooral de hoge werkdruk – mijn ouders werkten dag en nacht, jaar in, jaar uit – en dat er nauwelijks tijd was voor een sociaal bestaan met vrienden. Dat zag ik natuurlijk ook, maar dat weerhield mij  er niet van om mijn vader te willen opvolgen. Overigens betekende dat wel dat alles rondom de opvolging goed werd vastgelegd. Het kon niet zo zijn dat ik mijn ziel en zaligheid in het bedrijf stopte, nauwelijks tijd had voor een sociaal leven en dat mijn broers na verloop van tijd langs konden komen om zich te laten ‘uitbetalen’.”

Je was 33 jaar toen je aan het roer kwam te staan. Hoe ging dat?

“Ik was 21 jaar toen ik fulltime in het hotel ging werken. Enkele jaren later nam ik de aandelen over. Helaas overleden mijn ouders op jonge leeftijd. En dus stond ik er op 33-jarige leeftijd alleen voor. Die eerste tijd was moeilijk. Ik was jong en werd door het bestaande team gezien als ‘het zoontje van de baas’. Ja, het heeft best even geduurd voordat iedereen mij daadwerkelijk als de nieuwe eigenaar zag en mijn visie en beslissingen respecteerde. Gelukkig kon ik voortborduren op de naamsbekendheid van het hotel en de grote groep vaste gasten, die bleven komen. Maar het was keihard werken."

*De tekst gaat verder onder de afbeeldingen.

Wat was je eerste grote beslissing? 

“Het hotel moest nodig worden gerenoveerd, echt alles moest op de schop. De bank stond gelukkig open voor mijn plannen en niet veel later zette ik als 21-jarige mijn handtekening onder een gigantische kredietaanvraag. Achteraf denk ik, goh, dat was best een stap, maar toen zag ik alleen maar kansen. Het hotel moest weer op niveau komen. Het achterstallig onderhoud was me een doorn in het oog, maar ik kon het mijn ouders niet kwalijk nemen. De oliecrisis (jaren ’70) hakte er bij hen fors in. Er was geen geld om te moderniseren. Onze achttien kamers hadden bijvoorbeeld lang geen douche en toilet of televisie. Dat is nu toch niet meer voor te stellen?

De verbouwing was gigantisch, maar we kunnen weer jaren vooruit. De kamers zijn als nieuw, hebben airco en elektrisch verwarmde douches. Er hangt duurzame ledverlichting, de ketels zijn vervangen en overal is dubbelglas. Die duurzaamheidsvisie trek ik door naar de service; bij het ontbijtbuffet staan disposables voor de jams bijvoorbeeld en bij het diner zetten we de tafel niet meer vol met aardappelen en frites, zoals voorheen, maar vragen we wat de gast wil. Vaak kwam veel onaangeroerd terug en dat is zonde. Het betekent een besparing op de foodwaste.”

Heb je aan bepaalde tradities vastgehouden na de overname?

“Gasten waarderen de traditionele waarden van Hotel Faber. Ik vind het belangrijk dat zij hier blijven vinden waar ze altijd voor terugkomen. En dus serveren we nog altijd koffie met kandijsuiker, zelfbereide verse slagroom bij de huisgemaakte appeltaart en onze ambachtelijke erwtensoep.

Daarnaast gaat het om tradities zoals eerst de dames bedienen en daarna pas de heren. En ook het traditionele rechts inzetten, zoals je dat op de vakschool leert, doen wij nog. Aandacht, oog voor de gast, dat is belangrijk voor mij en dat houd ik het team ook dagelijks voor. Wat overigens niet altijd meevalt. De nieuwe generatie medewerkers ziet die details soms niet of vindt ze minder belangrijk waardoor slordigheidjes er gemakkelijk insluipen. Maar een portie bitterballen serveren zonder servetje of prikkers, echt, het kan niet. Juist met die details maak je het verschil bij de gast."

Hoe kijk je naar de toekomst?

“Het is best lastig inschatten, alles is onzeker op dit moment. Er komt veel op ons af, neem alleen al die btw-verhoging van 21% op overnachtingen die in 2026 van kracht wordt. Gelukkig is ruim 90% van onze gasten een zakelijke gast en ons hotel is het enige in de omgeving, dat kan een voordeel zijn. Maar toch. De private gast vindt de horeca nu al duur en dan staan ons nog verdere prijsverhogingen te wachten. Mijn slager belde me onlangs over een prijsstijging voor rundvlees en kip. En dan hebben we het nog niet eens over de inkoop van koffie. Maar eerst gaan we het 125-jarig jubileum vieren volgend jaar. De brief om het predikaat Koninklijk te verkrijgen is verstuurd. Het zou een prachtige erkenning zijn voor ons familiebedrijf.” 

*De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Heb je tips voor mensen die overwegen het familiebedrijf over te nemen?

“Voor ouders: geef je kind de vrijheid en het vertrouwen. Je moet fouten mogen maken. Daar leer je van. Ik zie helaas toch veel collega’s die het ondernemen niet los kunnen laten, die bovenop de bedrijfsvoering blijven zitten en hun zoon bij wijze van spreken nog geen matras laten kopen. Een andere tip: leg afspraken goed vast, zeker als er meer kinderen zijn. In een vroeg stadium moet duidelijk zijn wie de leiding krijgt en hoe de rolverdeling wordt.” 

En staat de vijfde generatie al te trappelen?

“Nou nee. Mijn kinderen zijn nog jong en spelen vooral in het hotel. Natuurlijk zou ik het leuk vinden, maar ze moeten vooral doen waar ze gelukkig van worden.”