Zzp’ers verdringen ’gewone’ uitzendkracht

Bedrijven zijn meestal niet bereid om voor uitzendkrachten een hoger uurloon te betalen. De uitzendmarkt staat onder druk en zzp’ers worden steeds aantrekkelijker.

Uit onderzoek van het ING Economisch Bureau blijkt dat de Nederlandse uitzendkracht niet of nauwelijks profiteert van de krapte op de arbeidsmarkt, in tegenstelling tot zzp’ers. Van alle flexibele krachten zijn zzp’ers een makkelijke manier voor bedrijven om op te schalen. Zzp’ers zijn inmiddels dan ook een geduchte concurrent voor bepaalde segmenten van de uitzendsector. Dit zorgt voor druk op het verdienmodel van de uitzendsector, wat verder wordt versterkt door de invoering van de wet Arbeidsmarkt in Balans.

Geduchte concurrent
De opkomst van zzp’ers is een ontwikkeling die de uitzendmarkt raakt. Zij zijn voor bepaalde segmenten van de uitzendsector inmiddels een geduchte concurrent. Dit wordt versterkt door de invoering van de Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) per 1 januari 2020. Door de nieuwe wet wordt alle flexibele arbeid, behalve zzp’ers, duurder. De kans is dan ook groot dat er deels een verschuiving van werk plaatsvindt van uitzendkrachten naar zzp’ers. Ook online platformen zorgen voor meer concurrentie van zzp’ers.

Zzp’ers
Binnen de groep flexibele krachten zijn het niet de uitzendkrachten, maar de zzp’ers die het belangrijkste stootkussen zijn om economische schokken op te vangen. In een groeiende economie kunnen ze hun tarieven snel verhogen en/of meer uren werken. Zo verdienden zelfstandigen (met en zonder personeel) in het tweede kwartaal van 2019 op uurbasis gemiddeld 18% meer dan in het tweede kwartaal van 2013, terwijl werknemers, waaronder uitzendkrachten, er over dezelfde periode gemiddeld 8% op vooruit gingen. In een neergaande economie geldt het omgekeerde: zzp’ers vangen dan de klappen op door minder uren te werken of door de tarieven te verlagen. Dit maakt zzp’ers aantrekkelijk voor bedrijven die flexibel willen zijn.

Kansen voor uitzendsector
Zzp’ers zorgen voor druk op het verdienmodel van de uitzendsector, maar tegelijkertijd bieden ze ook kansen voor de uitzenders. Volgens Akkerman moeten uitzenders zichzelf opnieuw uitvinden: “Dat kan je maar één keer doen, anders verlies je de slag. De behoefte aan een flexibele schil bij bedrijven zal, ondanks dat het duurder wordt, niet verdwijnen. Uitzenders kunnen hierop inspringen door zich toe te leggen op het ontzorgen van de flexibele schil bij bedrijven. Bijvoorbeeld door de gehele HR-dienstverlening - van inrichting en bemiddeling tot coaching - van de gehele flexibele schil op zich te nemen. Dit betreft dus niet alleen uitzendkrachten, maar ook oproepkrachten, zzp’ers en werknemers met een tijdelijk dienstverband.”