Tess Posthumus: ‘Ondernemen voelt als uit de hand gelopen bijbaan’

Feesten

“Organiseren en feesten: het zat er al vroeg in bij mij. Al had ik toen ik jong was helemaal niet door dat horeca ooit mijn vakgebied zou worden. Ik was voorzitter van de feestcommissie en hockeyde op het laagste niveau met vriendinnen. We waren superslecht, maar we hadden het altijd wel gezellig. De barman van de plaatselijke kroeg was onze coach en de kroeg was onze sponsor. Drie keer raden waar wij altijd zaten.”

 

Buitenbeentje

“In de horeca voelde ik me altijd thuis. Voordat ik begon als bartender bij cocktailbar Door74 in Amsterdam, werkte ik in eetcafés, restaurants en deed ik catering. In de horeca werken vaak mensen die ook een beetje ‘anders’ zijn en geen typische negen-totvijfbaan willen. Dat trok mij, omdat ik ook niet in een hokje pas. Ik groeide op als lesbische vrouw in Breda, maar had geen voorbeelden en worstelde erg met mijn geaardheid. Ik voelde me alleen. Door hockey zat ik ook in kakkerkringen: die waren niet erg open minded. Deels paste ik daar, maar deels ook niet. In de horeca voelde ik me meer op mijn plek.”

Uit de kast

“Een week voordat ik slaagde op de middelbare school, kwam ik uit de kast. Ik zou een jaar gaan reizen, dus als mensen het niet accepteerden was ik toch weg. Ze zochten het maar uit, dacht ik. Het was zo’n belangrijk deel van mezelf, ik kón het niet meer geheim houden. Het moest eruit. Mentaal werd ik er niet gezonder van. Mijn omgeving reageerde gelukkig goed. Omdat ik de enige in Breda was, wilde ik graag naar Amsterdam om er te studeren en te gaan wonen.”

*De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Sociologie

“Mijn familie bestaat uit mensen die allemaal in de advocatuur of gezondheidszorg werken. Ik had na mijn vwo geen idee wat ik wilde worden en ging rechten doen, omdat je daar ‘van alles mee kan worden’. Doodsaai vond ik het! Ik ben commercieel, maar houd ook enorm van historische- en sociale contexten."

"Eigenlijk ben ik gewoon een nerd. Daarom ging ik Media en Cultuur studeren met daarbij Sociologie in Amsterdam. Tijdens mijn studie werkte ik bij Door74. Mijn ouders vonden dat helemaal niks, het zou me te veel afleiden. Toch haalde ik mijn papiertjes. Ik ben dus ook socioloog haha! Ondanks dat ik hier niets direct mee doe, helpt het wel om iets serieuzer te worden genomen als ik een boek schrijf of op tv verschijn. En mijn ouders? Die zijn supertrots op mij en mijn zaken.”

Ondernemen

“Soms voelt het ondernemerschap als een uit de hand gelopen bijbaan. Aan de andere kant zou ik niet snel voor een baas willen werken. Als ik mijn zin niet krijg, een ander idee wordt uitgevoerd en het vervolgens misgaat: daar kan ik écht niet tegen. Daarnaast vind ik flexibiliteit fijn. Als het kan, werk ik thuis en donderdag is mamadag. Die houd ik vrij voor mijn dochter Fien. Voor mijn partner is het niet altijd makkelijk om met mij een gezin te vormen. Soms ben ik in het buitenland en ben ik niet bereikbaar. Dat is voor haar en haar carrière niet handig. Perfect is de planning nog niet, maar we worden er gelukkig steeds beter in.”

*De tekst gaat verder onder de afbeeldingen.

Onrecht

“Een dochter die opgevoed wordt door twee moeders is niet de norm. Gaandeweg kwamen we erachter dat de wereld niet met ons in het achterhoofd is ingericht. Dit zit in kleine en soms grote dingen. Vooral tijdens het traject om Fien te krijgen, liepen we tegen veel nare situaties aan. Bij het VU Ziekenhuis in Amsterdam helpen ze vanwege de christelijke grondslag alleen heterokoppels."

"Verder worden IUI- en IVF-behandelingen sinds 2020 alleen vergoed voor heterostellen en niet voor lesbische koppels. Verdrietig, frustrerend en oneerlijk vind ik het. Ik krijg daar echt een error van. Daarom spreek ik me altijd uit over deze onderwerpen. Niet omdat ik zo graag wil dat iedereen mijn privéleven kent, maar zodat er hopelijk meer bewustzijn komt over de ongelijkheid en discriminatie waar je als LGBTQ+-persoon mee te maken hebt.”

Baarmoederafwijking

“Negen jaar geleden bleek dat ik meerdere cystes, waarvan één met borderline tumorweefsel, had bij mijn eierstokken. Het was goedaardig, maar kon op termijn wel kwaadaardig worden. Met spoed werd ik geopereerd. Daarna hielden ze me bij het ziekenhuis goed in de gaten. Ik wilde altijd al kinderen en deze zelf dragen. Na dit geprobeerd te hebben, lukte het helaas niet. Mijn vrouw took one for the team en we zijn dolgelukkig met Fien. Inmiddels zijn we bij mij bezig voor, hopelijk, een tweede kindje. Daarom ben ik laatst opnieuw geopereerd om al het twijfelachtige weefsel en cystes weg te halen. De testresultaten waren goed en alles is intact. Fingers crossed!”

*De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Afgunst

“Nederland is klein en heeft een jonge cocktailscene. Hierdoor heb ik veel te maken met afgunst. Ik hoor geregeld dat ik alleen succesvol ben, omdat ik goed ben in marketing. Of omdat ze een vrouw ‘moeten’ hebben. Small pond syndrome. Zo zonde is dat. Ik geloof juist in samenwerkingen. A rising tide lifts all boats. In de internationale cocktailscene heb je hier helemaal geen last van, daar geloven ze wel in samenwerkingen en is de markt groter. Daarom vind ik het heel fijn om in het buitenland te werken.”

 

Dromen

“Ik droom veel. Van bars die lang blijven bestaan. Dat ik mezelf blijf uitdagen. Dat ik eindelijk dat jenever boek afschrijf, mooie projecten mag blijven doen waar ik veel van leer en anderen inspireer. En waar ik écht van droom is dat Flying Dutchmen Cocktails een bakermat wordt en blijft voor jonge talenten. Dat bartenders de kennis die ze bij ons leren weer verspreiden, zelf grote namen in de scene worden en wellicht samen met ons hun eerste eigen bar openen.”

*De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Drank en drugs

“Als mensen vragen of ik van drank houd, antwoord ik altijd met: never trust a skinny chef. Natuurlijk houd ik van drank. Alcohol is een enorme smaakdrager en brengt veel complexiteit in een cocktail. Maar alcohol is allesbehalve gezond. Balans is daarom erg belangrijk. En tijdens het werk is het uit den boze om aangeschoten achter de bar te staan. Terwijl een bartender wel zijn cocktails moet proeven om de kwaliteit te testen. Drugs achter de bar zijn echt een harde no-go. Als bartender ben je verantwoordelijk voor je gasten en op elk moment van de avond moet je fris genoeg zijn om te kunnen ingrijpen wanneer nodig.”

Vrouwen in de barscéne

“Nog steeds zijn vrouwen ondervertegenwoordigd in de barscene. Deze wordt gedomineerd door mannen. Als vrouw moet je hier echt doorheen breken. Dat is moeilijk, zeker als je ziet dat mannelijke bartenders makkelijker hun netwerk en carrière kunnen laten groeien. Dit komt grotendeels door het old boys network."

"Diversiteit en inclusiviteit zijn nog steeds niet doorgedrongen in de barwereld. Het is een vicieuze cirkel die ik graag wil doorbreken. Daarom probeer ik vrouwen in de barindustrie altijd te steunen en maak ik me er internationaal hard voor als board member van de Tales of the Cocktail Foundation. Toch zijn er ook in mijn bars ‘maar’ zes niet-mannelijke bartenders op dertig medewerkers. We zijn er dus nog lang niet.”