Le Grand Mazarin in Parijs: dé hotelopening waar iedereen naar uitkeek

Wat is het?

Het hotel bestaat uit vijftig kamers, elf suites, een restaurant, een bar, een wintertuin en een verstopte nachtbar in de kelder voor cabaret met optredens. De website met animatiefilm neemt je mee naar een andere wereld en dit gevoel krijg je precies als je het hotel binnenstapt. Achter de goudkleurige minireceptie staan drie in fel paars geklede medewerkers. Surrealistisch, maar zeker niet fake.

De verse bloemen, de schilderijen, de knusse zitjes, de gordijnen met embrasses, de boekenplanken vol intieme snuisterijen in de suites, de bizarre handgeschilderde barkrukken, de antieke meubelstukken en bespannen plafonds, de gehaakte kleedjes op tafel: alles straalt een huiselijke warmte uit. Overduidelijk de hand van Martin Brudnizki, de Britse ontwerper die het ene na het andere hotelinterieur onder handen neemt.

Eerder opende dit jaar al La Fantaisie, hij werkte voor Rosewood, Belmond, Nobu en binnenkort opent ‘zijn’ Broadwick Soho in Londen. Een altijd verrassende stijl die massaal gekopieerd wordt door hotels en restaurants, maar vaak zonder de verfijning, met nét de verkeerde materialen of de durf om iets eigenzinnigs te doen.

*Tekst gaat verder onder de foto

Waarom moet je er zijn geweest?

De ontwerper heeft hier een surrealistische wereld gecreëerd, zonder dat deze plat of gekunsteld aanvoelt. Dat komt omdat er ongekend veel aandacht is besteed aan kleuren, stoffen, texturen, materialen en aankleding. Geen catalogusspul dus, maar met de hand gesprokkelde serviezen, kasten en schilderijtjes. De stoffen wandbekleding, de tapijten, de baldakijnen, de geschilderde plafonds, meubels en muren zijn het resultaat van maandenlang handwerk van kunstenaars.

Hiervoor werkte de designer samen met door de Franse staat erkende ambachtelijke bedrijven die dezelfde handwerktechnieken gebruiken als generaties geleden. Het interieur is dat van een bereisde oudtante die puissant rijk is, maar ook een beetje kierewiet. Maar dan zonder de vreselijke storytelling die je de afgelopen jaren zo vaak door je strot geduwd kreeg.

Het design vertelt het verhaal, punt. De entree en de lobby voelen ietwat petite, wat zorgen voor nog meer huiselijkheid. Des te groter lijkt het restaurant. Boubalé, een term waarmee oma haar lieveling aanspreekt, staat onder leiding van sterchef Assaf Granit en heeft een Ashkenazi-joodse keuken. Daarachter liggen een fijne, met kaarslicht verlichte bar en de entree naar het minitheater Le Cabaret in de kelder waar telefoons uit den boze zijn. Ontbijten doe je in de wintertuin die ook is voorzien van schilderingen.

*Tekst gaat verder onder de foto's

Waarom is deze hotspot on trend?

Fantasie, humor, een tikkeltje excentriek. Dat zijn woorden die je niet vaak tegenkomt bij een luxehotel. En dat is jammer, want we zien dat juist de grote, internationale luxemerken het stoffige en behoudende karakter van zich af willen schudden om nieuwe generaties te trekken, maar ook omdat originaliteit prima past bij een luxemerk.

Originaliteit kun je immers niet kopiëren en zeker niet als het onderliggende product van hoogstaande kwaliteit is. En die combinatie is precies waar de gast van nu geld voor over heeft: verrast worden, maar wel op het allerhoogste niveau. Want in deze onzekere tijden willen we maar al te graag geloven in goudomrande sprookjes die ons even uit de confronterende realiteit halen.