Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen. De horeca kent vele verlokkingen. Aan welke van de zeven hoofdzonden maken wij ons schuldig? Deze keer in de biechtstoel: Samuel Levie.
Tekst: Kristi Houtkamp
Foto’s: Pim Ras
De 7 zonden van Samuel Levie
Samuel Levie is chef, mede-eigenaar van worstenmakerij Brandt & Levie en Butcha kombucha, columnist bij Het Parool, co-founder van campagnebureau Food Cabinet en kookboekenauteur. Aan welke van de zeven hoofdzonden maakt hij zich schuldig?
IJdelheid
“Niet in de context van gezien worden om het gezien worden. Ik probeer altijd betekenisvol bezig te zijn. Ik zet me in voor dingen die ik belangrijk vind en ik hoop dat mensen dat zien. Ik houd wel van mooie dingen. Handgemaakte kleding van mooie, rijke stoffen. Je zult mij nooit zien in ketens als H&M, om veel voor weinig te scoren. Het gaat mij ook niet zozeer om de kleding zelf als wel om de liefde en aandacht waar het mee gemaakt is. Het verhaal van die kleermaker, die schoenmaker, dat kleine winkeltje waar ik dat mooie Indiase jasje heb gekocht. Daar houd ik van. En daar betaal ik dan ook voor. Soms grof, ja. Maar uren voor een spiegel? Nee, zo’n type ben ik niet. Als ik voor een tv-optreden in de visagie moet, dan vraag ik me ook altijd af: wie houden we hier nu voor de gek? Het stuit me enorm tegen de borst, dat we alles mooier willen laten zijn dan het is. Kijk op Insta of Facebook. Zijn wij dat? Natuurlijk, het verval treedt in naarmate je ouder wordt en misschien wat sneller als je er op los hebt geleefd, en dat is lastig accepteren, maar als ik dat op een kunstmatige manier zou tegengaan dan ontken ik mijzelf.”
Gulzigheid
“Een zonde die duidelijk bij mij hoort. Lekker eten, veel eten, altijd en overal ‘ja’ op zeggen ook al loopt het emmertje bijna over: the story of my life. Ik wil het leven leven. Keuzes maken vind ik gewoon heel moeilijk. Aandacht hebben voor mijn gezin, succesvol zijn in mijn werk, nieuwe initiatieven steunen op het gebied van voedselverspilling, er zijn voor mijn familie, veel op vakantie gaan en een leuk sociaal leven leiden. Ik wil alles en liefst alles tegelijk.”
Hebzucht
“Ik heb zoveel interessegebieden als het om voedsel gaat en er zijn veel initiatieven waar ik heilig in geloof, dus ik ga vrij snel nieuwe samenwerkingen aan. Ik wil overal wat in de melk te brokkelen hebben. Verder ben ik vrij materialistisch als het gaat om mooie wijn. In het huis van mijn ouders, in Frankrijk, heb ik met mijn vader en een van mijn compagnons een wijnkelder aangelegd. Er liggen prachtige wijnen. Ik struin er uren het internet voor af. Je kunt er zo een uitgebreide kaart mee samenstellen. Want dat is het gekke: zoveel wijn drink ik niet. Het gaat om het hebben. Verder ben ik bezeten van keukenspullen van topkwaliteit. Pannen, messen, apparaten, you name it, ik wil het hebben. En kunst! De wanden van ons huis hangen vol met mooie foto’s en schilderijen. En ik droom van een eigen restaurant. Die gedachte speelt op dit moment. Ik houd van koken en doe er altijd alles aan om vrienden en familie bij ons thuis een gezellige avond te laten beleven met lekker eten. Zo zou die toekomstige zaak ook moeten aanvoelen: als een thuis.”
Op de hoogte blijven van al het nieuws? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Lust
“Vroeger in de keuken stond ik bekend als het feestbeest: vijf dagen in de week stappen na het werk, laat en slecht eten, drinken, blowen, vrouwen. Seks, drugs en rock & roll, ja, zoiets. Het was een geweldige periode. Gelukkig zag ik wel op tijd in waar ik mee bezig was en waar ik mijn vrienden toe had aangezet. We waren een stelletje lapzwansen geworden. Ik pleegde roofbouw op mijn lichaam. Dat merkte ik zowel geestelijk als fysiek. Tot het besef kwam: dit is niet wie ik wil zijn. Tegenwoordig probeer ik echt wel een stuk bewuster te leven. Ik probeer zo fit mogelijk te zijn en met groenten uit eigen moestuin gezonde gerechten te koken, maar als je diep in mijn hart kijkt ... Ik zou de hele dag door paling kunnen eten. Of eendenlever. Of vis. En er dan enorm van genieten. Maar dat gaat dus echt niet meer. Voor mezelf niet, maar ook gewoon omdat ik het niet te verantwoorden vind.”
Woede
“Woedend ben ik niet vaak, hoewel ik wel heel erg boos kan worden. Dat gebeurt als iemand voortdurend op de knopjes blijft drukken. En ik kan ook rancuneus zijn. Als ik het gevoel heb dat iemand mij bewust onrecht aan heeft gedaan, vergeef ik niet zo gauw. Ik praat onenigheid het liefst zo snel mogelijk uit, maar niet iedereen wil dat. Het diskwalificeert mensen. De emotie van boosheid kun je alleen loslaten als je het uitspreekt. Maar zoals in sommige keukens de chefs zo old school kunnen flippen, nee, daar betrap je mij niet op. Ik heb het wel meegemaakt, zeker. Nu zou ik de allerhardste middelvinger naar ze opsteken, maar als je jong bent en in de leer durf je dat natuurlijk niet. Boosheid is in wezen ook mijn drijfveer in mijn werk voor Food Cabinet. Ik kan me heel boos maken over de schrijnende ongelijkheid en oneerlijkheid ten aanzien van het voedselbeleid in de wereld. Én over de gigantische voedselverspilling. De systemen kloppen gewoon niet. Ik wil eigenlijk zoveel initiëren om daar een einde aan te maken. Ja, op zulke moment schat ik mezelf te hoog in en dicht ik mezelf ook kwaliteiten toe die ik niet heb. Ik moet niet de wereld willen, niet overal aan toegewijd zijn, maar dat is verdomd lastig.”
Jaloezie
“Jaloezie is een nutteloze emotie die wereldwijd de kop opsteekt en wordt aangewakkerd door sociale media. Ik ben nooit jaloers. Op niemand. Nee, ook niet op chefs met een ster, want ik wil me helemaal niet met hen meten. Ik hóef niet de beste chef van Nederland te zijn. Voor mij is eten een middel om gezellig samen te zijn, niet een doel om een bepaald niveau te behalen. Oké, misschien ben ik toch weleens een beetje jaloers. Als iemand anders voor een klus wordt gevraagd, die mij dus echt ontzettend leuk lijkt. Maar meestal kan ik het tegelijkertijd diegene ook heel erg gunnen. Overall ben ik misschien een beetje jaloers op Jamie Oliver. Zijn tomeloze inzet om kinderen bewust te maken van wat ze eten, waar voeding vandaan komt en wat een gezonde maaltijd is, vind ik top.”
Luiheid
“Ik was het niet en kon het niet: lui zijn. Als ondernemer wil ik excelleren en dat is mijn valkuil. Ik kan geen ‘nee’ zeggen. Het is als water in een emmer. Je kunt ‘m vullen tot de rand, daarna stroomt hij over. Dan moet je alsnog dingen afstoten. En wat ik jarenlang niet doorhad was dat mijn vrouw die emmer tussentijds voor me leegde. Ik functioneer alleen goed als ik veel tegelijk doe. Dacht ik. En dus stond ik altijd aan. Het leidde een paar jaar geleden tot een serieuze vorm van overspannenheid. Nu herken ik de alarmsignalen. Ik ben gaan inzien dat het inbouwen van leegte en rust – noem het lui zijn – juist goed is om te kunnen excelleren. Het geeft me lucht om mijn creativiteit de vrije loop te laten. Ik weet nu dat ik niet op deze aarde ben om altijd maar te werken. De Samuel Levie van vroeger zou misschien zeggen dat het luiheid is, de Samuel Levie van nu denkt dat hij de essentie van het leven heeft gevonden.”
Over Samuel Levie
Samuel Levie is chef, mede-eigenaar van worstenmakerij Brandt & Levie en Butcha kombucha, columnist bij Het Parool, co-founder van campagnebureau Food Cabinet en kookboekenauteur.
Op de hoogte blijven van al het nieuws? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
.jpg)