'T Voorhuys in Emmeloord zit al 27 jaar lang elke dag ramvol, hoe doen ze dat?

Een belangrijk onderdeel zijn van de regio. Dat is het bestaansrecht van ’t Voorhuys in Emmeloord. Hier komt al 27 jaar lang de hele regio samen voor elke gelegenheid: van borrel en lunch tot bruiloft en begrafenis. De topdrukte is onder andere te wijten aan de bedrijfsfilosofie. Bij alle keuzes die het bedrijf maakt, houdt het Emmeloord en de regio in het achterhoofd. Dit werpt zijn vruchten af, want de omzet is inmiddels gestegen naar zes miljoen euro per jaar.

Filosofie

Het hotel, grandcafé en restaurant ineen is opgestart door ondernemers Erik en Joke Hellendoorn. In 2013 nam dochter Renée Hellendoorn het over met haar partner Twan Hakvoort. Over de omzet vertelt Twan: “Je kunt veel geld verdienen in de horeca op de korte termijn, maar op de lange termijn heb je dan geen bestaansrecht.” 

Hij loopt naar een tafel toe en wijst naar twee tienermeiden die frisdrank drinken en een kaartspel spelen. “Laatst werd iemand boos, omdat we geen plek voor hem hadden. Hij vond dat ik een tafel jonge meiden weg moest sturen: ze dronken alleen maar ice tea en brachten geen geld in het laatje.” Twan schudt zijn hoofd, laat een korte stilte vallen en gaat dan verder: “Wat hij zegt klopt. Op korte termijn verdien je meer door tafels vrij te maken voor gasten die meer te besteden hebben, maar op lange termijn werkt dit niet. Die jonge meiden zullen hier jaren later nog steeds terugkomen, omdat ze weten dat ze altijd welkom zijn in ‘t Voorhuys.”

Deze filosofie zit verweven in het drukke grandcafé. Op deze plek komt jong en oud samen. Allerlei verschillende gasten zitten kriskras door elkaar. Links in de zaak vind je een groepje oude mannen dat aan het borrelen is, terwijl rechts een jonge moeder met haar kindje zit te lunchen. “Iedereen is hier welkom. Dát is ons verdienmodel”, benadrukt Twan nog een keer.

Carrière

Twan en Renée leerden elkaar kennen tijdens hun opleiding op de Hotelschool. Voor hun stages vertrokken de twee naar Bali: Twan ging aan de slag in een hotel en Renée werkte in een beachclub. Hierna bleven ze nog even plakken, totdat Renées ouders belden of ze ‘t Voorhuys wilden overnemen. Ze stonden niet direct te springen, vertelt Twan: “We waren jong en wilden het pas doen als we ouder waren, maar de tijd drong.” Renée haar ouders, Erik en Joke, hadden jarenlang keihard gewerkt van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. “De koek was op. Ze wilden er echt mee stoppen.”

Het duo vertrok daarom in 2011 naar Emmeloord en werkte eerst een jaar mee. Dit beviel goed en ze besloten om ‘t Voorhuys over te nemen. “Dit duurde even. We wilden de overname eigenlijk in vijf jaar doen, maar we werden ongeduldig: het ging ons niet snel genoeg”, vertelt Twan. “We kochten het bedrijf daarom in één keer.” In 2013 stond het grandcafé, restaurant en hotel officieel op de naam van het kersverse ondernemerskoppel.

Strubbelingen

Maar een familie-overname is niet altijd makkelijk: het zorgde voor de nodige strubbelingen. Erik en Joke bleven nog drie dagen per week in de zaak werken en om het overnameproces te begeleiden schakelden ze een coach in die wekelijks met ze praatte. Renée en Twan gingen hun ‘kind’ heropvoeden en wilden de zaak veranderen. “Dat was een bittere pil om te slikken en het zorgde voor strubbelingen. Logisch ook: het moet botsen, anders zou er iets niet goed zijn”, vertelt Twan.

Om een strubbeling te noemen: Erik droeg altijd een pak op de werkvloer, terwijl Twan in een overhemd en spijkerbroek rondliep om een informele sfeer te creëren. Twan: “Mijn schoonvader vond dit écht niet kunnen. Als hij dat ook moest dragen, kwam hij niet meer, riep hij. ‘Dan is daar de deur', zei ik. Boos liep mijn schoonvader weg en kwam ook niet meer terug.” Toen Twan dagen later een bericht kreeg van zijn schoonmoeder dat ze het moesten uitpraten, dronken de twee mannen net zo lang bier in een café tot de ruzie was opgelost. “De volgende dag stond mijn schoonvader in een overhemd en spijkerbroek in ‘t Voorhuys.”

Grappig genoeg zijn Twan en Erik nu beste vrienden. Twan staat op, loopt naar de bar en tovert een fles huisbier tevoorschijn: Frederiks Blond. “Dit is een ode aan mijn schoonvader. Bier drinken is gezelligheid en samenzijn. Mijn schoonvader is dat. Als hij binnenkomt is de sfeer meteen goed.” Hij bewondert het feit dat zijn schoonouders hem en Renée de ruimte hebben gegeven om ’t Voorhuys te veranderen. “Als zij dat niet hadden gedaan, waren werknemers weggegaan en was ’t Voorhuys niet geweest zoals het nu is.”